فارسەکان
(لە فارسەوە ڕەوانە کراوە)
فارسەکان[١] کۆمەڵێک خەڵکن کە بە زمانی فارسی قسە دەکەن.[٢] ژمارەی فارسەکان نزیکی ٧٨ ملیۆن کەس دەبێت.[٣]
نموونە شیعری فارسی[دەستکاری]
شیعرێک لە حافزی شیرازی
| پیش از اینت بیش از این اندیشۀ عشّاق بود | مهرورزی تو با ما شھرۀ آفاق بود | |
| یاد باد آن صحبت شبھا کە با نوشین‌لبان | بحث سرّ عشق و ذکر حلقۀ عشّاق بود | |
| پیش ازین کاین سقف سبز و طاق مینا برکشند | منظر چشم مرا ابروی جانان طاق بود | |
| سایۀ معشوق اگر افتاد بر عاشق چە شد | ما بە او محتاج بودیم او بە ما مشتاق بود | |
| حسن مهرویان مجلس گرچە دل می‌برد و دین | بحث ما در لطف طبع و خوبی اخلاق بود | |
| شعر حافظ در زمان آدم اندر باغ خل | دفتر نسرین و گل را زینت اوراق بود |
سەرچاوەکان[دەستکاری]
- ^ Library of Congress, Library of Congress – Federal Research Division. "Ethnic Groups and Languages of Iran". Retrieved 2009-12-02.
- ^ R. N. Fyre, "IRAN v. PEOPLES OF IRAN" in Encycloapedia Iranica, "The largest group of people in present-day Iran are Persians (*q.v.) who speak dialects of the language called Fārsi in Persian, since it was primarily the tongue of the people of Fārs."
- ^ https://www.ethnologue.com/subgroups/persian