زاری دەماوەندی
زاری دەماوەندی (بە فارسی: گویش دماوندی) یەکێک لە زارەکانی شارستانی دەماوەند لە پارێزگای تارانی ئێرانە. دەماوەندی یەکێک لە زمانەکانی باکووری-ڕۆژاوای ئێرانییە.[١] زاری دەماوەندی زارێکی نێوان زمانی تەبەری و زمانی فارسییە و یەکێکە لە زارەکانی زمانەکانی دەوروبەری دەریای کاسپیەن.[٢]
سەرچاوەکان
[دەستکاری]- ^ Perso-Tabaric Dialects in the Language Transition Zone Bordering Mazandaran
- ^ the region can be divided into two linguistic zones: (1) The vernaculars of the north and southeast of Inner Qaṣrān show high degrees of affinity with Ṭabari (Māzandarāni) but with a substantial blend of Persian vocabulary and grammar; they are thus coined as ‘Ṭabaroid’ (Borjian, 1913b). (2) The southern dialects, from Ušān in the middle course of the Upper Jājrud southward to Tajriš in Šemirān, are given the appellation ‘Perso-Tabaric’ on the grounds that they are akin to Persian, while carrying a thick Caspian stratum, Giti Deyhim and EIr. , “QAṢRĀN,” Encyclopædia Iranica, online edition