تەقییە
ڕواڵەت
تەقیە لە ئیسلامدا کاتێکە کە موسڵمان لە ترسی گۆشەگیری ئینکاری دینەکەی بکات.[١][٢][٣][٤]
سەرەتا هەندێک لە دۆستەکانی محەممەد هێرشەکەیان بە زۆر ئەنجامدا.[٥] بۆ سوننەکان، ئەلتەباری دەڵێت شاردنەوەی ئیمانی مرۆڤ تەنها کاتێکە کە مەترسی مردنی لەسەر بێت، هەرچەندە باشترە مرۆڤ بەدوای ئیستیشهەددا بگەڕێت. ئەگەر هەر مەترسییەک هەبێت، باشترە موسڵمان بچێتە شوێنێکی ئارامتر کە خەڵک بە ئاشکرا بتوانن ئیمانەکەیان جێبەجێ بکەن، "چونکە خاکی خودا فراوانە".[٦] بە گوتەی شیعە، تەقەکردن لەو حاڵەتانەدا دروستە کە مەترسیی زیانگەیاندن بە ژیان و ماڵ و موڵک و ماڵی زۆریان لەسەرە و هیچ مەترسییەک لەسەر ئایین نییە.[٧]
سەرچاوەکان
[دەستکاری]- ^ R. STROTHMANN, MOKTAR DJEBLI. Encyclopedia of Islam, 2nd ed, Brill. "TAKIYYA", vol. 10, p. 134. Quote: "TAKIYYA "prudence, fear" [...] denotes dispensing with the ordinances of religion in cases of constraint of preaching.".
- ^ John L. Esposito، ed. (2014). «Taqiyah». The Oxford Dictionary of Islam. Oxford: Oxford University Press. ژپنک ٩٧٨٠١٩٥١٢٥٥٨٠.
Precautionary denial of religious belief in the face of potential persecution. Stressed by Shia Muslims, who have been subject to periodic persecution by the Sunni majority.
- ^ Paul E. Walker (2009). «Taqīyah». The Oxford Encyclopedia of the Islamic World. Oxford: Oxford University Press. ژپنک ٩٧٨٠١٩٥٣٠٥١٣٥.
Taqīyah is the precautionary dissimulation of religious belief and practice in the face of persecution.
- ^ Stewart، Devin. «Islam in Spain after the Reconquista». Teaching Materials. The Hagop Kevorkian Center for Near Eastern Studies at New York University. لە ٣٠ی ئەیلوولی ٢٠١٥ ھێنراوە.
- ^ «Takiyya». Encyclopedia of Islam. Edition II. 10: 134–5. 2000.
- ^ R. Strothmann (٢٠٠٠). «Takkiyya». Encyclopaedia of Islam. Vol. ١٠ (چاپی 2nd). Leiden: Brill Publishers. لاپەڕە 134–135. ژپنک ٩٧٨-٩٠-٠٤-١١٢١١-٧.
- ^ Momen، Moojan (١٩٨٥). An Introduction to Shi'i Islam. Yale University Press. لاپەڕە 183. ژپنک ٩٧٨-٠-٣٠٠-٠٣٥٣١-٥.
Religious dissimulation (Taqiyya) [...] while maintaining mental reservation is considered lawful in Shi'ism in situations where there is overwhelming danger of loss of life or property and where no danger to religioun would occur thereby. [...] Living as a minority among a frequently-hostile Sunni majority, the condition of most Shi'is until the rise of the Safavid dynasty, made such a doctrine important to Shi'is