دەوڵەتی قووڵ لە تورکیا

دەوڵەتی قووڵ لە تورکیا (بە تورکی: derin devlet) گرووپێکی گوماناوی ھاوپەیمانی دژە دیموکراسی کاریگەرە لە ناو پێکھاتەی سیاسی تورکیادا، کە پێکھاتووە لە توخمە ئاست بەرزەکانی ناو دەزگای ھەواڵگری (ناوخۆیی و دەرەکی)، سەربازی تورکیا، دەزگا ئەمنییەکان، دەسەڵاتی دادوەری، و مافیا.^[١] سەرۆککۆماری پێشوو، سلێمان دەمیرێل دەڵێت لە دڵی تێڕوانین و ھەڵسوکەوتی ئەو کەسانەی کە دەوڵەتی قووڵ پێکدەھێنن، زۆربەیان سەربازین، ھەوڵێکە بۆ پاراستنی بەرژەوەندییە نەتەوەیییەکان، کە بەھۆی باوەڕێکی قووڵەوە دروست کراوە کە مێژووەکەی دەگەڕێتەوە بۆ ڕووخانی ئیمپراتۆرییەتی عوسمانی. وڵات ھەمیشە «لە لێوارەیە».^[٢]

سەرچاوەکان[دەستکاری]

^ Freely, Maureen (ی ئایاری 2007). "Why They Killed Hrant Dink". Index on Censorship (بە ئینگلیزی). London. 36 (2): 15–29. doi:10.1080/03064220701334477. ISSN 0306-4220. {{cite journal}}: Check date values in: |date= (help)
^ Türköne, Mümtaz'er (2005-04-29). "Derin devlet ve Kuvva-yı Milliye". Zaman (بە تورکیی ئەستەمبوڵی). Archived from the original on 2011-07-16. Retrieved 2008-12-22. Bu korkunun arkasında ise Osmanlı Devleti'nin dağılması var. Cumhuriyeti kuranlar ordu mensupları ve Demirel onlarda bu korkunun hakim olduğunu söylüyor. Bu korkuya "hufre-i inkıraz" (uçurumun kenarına gelme korkusu) veya "pençe-i izmihlal" (çöküşün pençesinde olma) deniyormuş. Osmanlı Devleti'nin çöküş hikayesinden hafızalara kazınan bu korku devletteki işlerin önemli faktörlerinden biri. Demirel, adeta bir paranoya halini anlatıyor.

[1] Freely, Maureen (ی ئایاری 2007). "Why They Killed Hrant Dink". Index on Censorship (بە ئینگلیزی). London. 36 (2): 15–29. doi:10.1080/03064220701334477. ISSN 0306-4220. {{cite journal}}: Check date values in: |date= (help)

[2] Türköne, Mümtaz'er (2005-04-29). "Derin devlet ve Kuvva-yı Milliye". Zaman (بە تورکیی ئەستەمبوڵی). Archived from the original on 2011-07-16. Retrieved 2008-12-22. Bu korkunun arkasında ise Osmanlı Devleti'nin dağılması var. Cumhuriyeti kuranlar ordu mensupları ve Demirel onlarda bu korkunun hakim olduğunu söylüyor. Bu korkuya "hufre-i inkıraz" (uçurumun kenarına gelme korkusu) veya "pençe-i izmihlal" (çöküşün pençesinde olma) deniyormuş. Osmanlı Devleti'nin çöküş hikayesinden hafızalara kazınan bu korku devletteki işlerin önemli faktörlerinden biri. Demirel, adeta bir paranoya halini anlatıyor.

[١]

[٢]