بۆ ناوەڕۆک بازبدە

فیقھی ئیسلامی

لە ئینسایکڵۆپیدیای ئازادی ویکیپیدیاوە

فیقھ لە زماندا: تێگەیشتن لە شتێک و زانینی، و تێگەیشتن لە حوکمی ورد و پرسە ناڕوونەکان، بەھۆی شەرەفمەندی بەسەر ھەموو زانستەکانی تردا، [١] و ناوی فیقھ بەو زاراوەیەیە و ھەموو شەریعەت دەگرێتەوە، لە ناوەکەیدا ھەروەھا دەبێتە ھۆی ناسینی خودا و تاک و تەنیایی ئەو، پیرۆزکردن ، و ھەموو سیفاتەکانی، و بۆ زانینی پێغەمبەران، لەوانەش زانستی (الاحوال) و ڕەوشت، ئەتەکێت، وەستانەوە بۆ مافی کۆیلایەتی و شتی تر. [٢] بەدرەدین زەڕکەشی باسی لە قسەکانی ئەبو حامید غەزالی کرد : (خەڵک بە ناوی فیقھەوە مامەڵەیان دەکرد، بۆیە بۆ زانینی فەتواکان و بەڵگەکانیان و ھۆکارەکانیان تایبەتیان کرد) ترس بۆ دڵ.

وە ناوی فیقھ لە سەردەمی یەکەمدا پێی دەگوترا: «ناسینی ژیانی دوای مردن، زانینی وردییەکانی ناخۆشیەکانی ڕۆح و لەناوبەری کردارەکان، ھێزی تێگەیشتن لە بێ بەھایی دونیا، ئاوات بۆ بەختەوەری ڕۆژی دوایی، و گرتنی ترس لە دڵدا».

سەرچاوەکان

[دەستکاری]
  1. ^ مختار الصحاح، لمحمد بن أبی بکر بن عبد القادر الرازی. حرف الفاء (فقە). المکتبة العصریة -الدار النموذجیة، 1420 ھ/ 1999 م
  2. ^ البحر المحیط للزرکشی، تعریف الفقە ج1 ص30 وما بعدھا، دار الکتبی ط14، سنة 1414/ 1994م.