ئایەتی دۆستایەتی
ڕواڵەت
ئەم وتارە ھەتیوە، چونکە ھیچ وتارێکی تر بەستەری پێی نەداوە. تکایە لە وتارە پەیوەندیدارەکانەوە بەستەرەکان بەم پەڕە ئاشنا بکە؛ بۆ پێشنیارەکان ئامرازی دۆزینەوەی بەستەر تاقی بکەرەوە. (تشرینی دووەمی ٢٠٢٥) |
ئایەتی دۆستایەتی، ئایەتی مەوەدەت (بە عەرەبی: آية المودة) ئایەتی بیست و سێی سوورەتی شورایە، تیایدا پێغەمبەر داوا لەخەڵک دەکات لەخوا نزیکببنەوە، ﴿ذَلِكَ الَّذِي يُبَشِّرُ اللَّهُ عِبَادَهُ الَّذِينَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصَّالِحَاتِ قُلْ لَا أَسْأَلُكُمْ عَلَيْهِ أَجْرًا إِلَّا الْمَوَدَّةَ فِي الْقُرْبَى وَمَنْ يَقْتَرِفْ حَسَنَةً نَزِدْ لَهُ فِيهَا حُسْنًا إِنَّ اللَّهَ غَفُورٌ شَكُورٌ ٢٣﴾ [شوورا:٢٣] (کوردی: ئەی محەممەد بڵێ داوای هیچ پاداشتێکتان لێناکەم، تەنها دەمەوێت لەخوای گەورە نزیکببنەوە و پیپەرستن).[١][٢]
سەرچاوەکان
[دەستکاری]- ↑ الغيلي، د رياض. «القول الفصل في آية المودة». www.aljazeera.net (بە عەرەبی). لە ١٨ی ئەیلوولی ٢٠٢١ ھێنراوە.
- ↑ قورئانی پیرۆز